Ιωάννης Γεωργάκης
| Ιωάννης Γεωργάκης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 22 Οκτωβρίου 1916 ή 1916[1] |
| Θάνατος | 1 Νοεμβρίου 1993 ή 1993[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διδάσκων πανεπιστημίου πολιτικός νομικός[2] καθηγητής πανεπιστημίου[2] |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Χλόη Ομπολένσκι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Ακαδημίας Αθηνών Υπουργός Γενικός Διοικητής Νήσων Ιονίου Πελάγους |
Ο Ιωάννης Γεωργάκης του Αποστόλου (22 Οκτωβρίου 1916 – 1η Νοεμβρίου 1993) ήταν Έλληνας νομικός, πρύτανης Παντείου, πολιτικός και διπλωμάτης.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Λευκάδα στις 22 Οκτωβρίου του 1916. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το οποίο και αποφοίτησε το 1935. Το επόμενο έτος υπήρξε διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας και το 1939 ανακηρύχθηκε υφηγητής αυτού. Το 1941 εκλέχθηκε καθηγητής ποινικού δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, του οποίου διετέλεσε δύο φορές πρύτανης[3] κατά τις περιόδους 1963 - 1964 και 1974 - 1975.
Κατά την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου το 1944 ανέλαβε διευθυντής του πολιτικού Οίκου του Αντιβασιλέως[4] και Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και συμμετείχε ως παρατηρητής αυτού στη συμφωνία της Βάρκιζας. To 1945 διορίστηκε υφυπουργός και γενικός διοικητής Επτανήσου. Στις 18 Νοεμβρίου 1951 διορίστηκε γενικός διοικητής Δωδεκανήσου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.[5]
Το 1962 έγινε ο πρώτος πρόεδρος του νεοσύστατου Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ)[6] και το 1966 ανέλαβε Πρόεδρος του ΕΟΤ (στις 03-02-1966 προέδρευσε για πρώτη φορά στο ΔΣ του ΕΟΤ). Υπήρξε φίλος, μυστικοσύμβουλος και εκτελεστής της διαθήκης Αριστοτέλη Ωνάση και στη περίοδο 1966 - 1970 ανέλαβε πρόεδρος του εκτελεστικού συμβουλίου της Ολυμπιακής Αεροπορίας[7], καθώς επίσης μέλος και πρόεδρος του Ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάσης, διαδεχόμενος την Χριστίνα Ωνάση μετά τον θάνατό της κατά την περίοδο 1988 - 1992[7]. Υπήρξε πρώτος πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού[8].
Επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή, μετά τη μεταπολίτευση, του απονεμήθηκε ο τίτλος του πρέσβη εκ προσωπικοτήτων, και ήταν ο πρώτος που εγκαινίασε αυτόν τον θεσμό αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία ανάπτυξης σχέσεως Ελλάδας με Αραβικές χώρες.[9] Το 1977 διορίστηκε πρόεδρος της Διοικητικής Επιτροπής του Επιμελητηρίου Αναπτύξεως και Οικονομικής Συνεργασίας της Ελλάδος με τις Αραβικές χώρες καθώς και πρόεδρος του Δ.Σ. του Ελληνικού Μεσογειακού Κέντρου Αραβικών και Ισλαμικών Σπουδών. Τον ίδιο χρόνο ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης Ρόδου. Το 1978 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Β. Μίτσιγκαν. Το 1989 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα του ποινικού δικαίου. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1993 διορίστηκε υπηρεσιακός υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και τις 13 Οκτωβρίου 1993.[10] Είχε τιμηθεί πλείστες φορές μεταξύ των οποίων και με το χρυσό μετάλλιο του Παντείου (1987).[11]
Ομιλούσε επίσης αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά. Διέμενε μόνιμα στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια Αθηνών όπου και διατηρούσε προσωπικό γραφείο. Απεβίωσε στην Αθήνα την 1η Νοεμβρίου του 1993. Σύζυγός του ήταν η Μίνα Παπαδοπούλου - Γεωργάκη. Κόρη του, η σκηνογράφος Χλόη Ομπολένσκι – Γεωργάκη.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1055334750. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1055334750. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ Διατελέσαντες πρυτάνεις Αρχειοθετήθηκε 2012-05-13 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα του Παντείου Πανεπιστημίου
- ↑ Ο Αρχιεπίσκοπος κατά την Κατοχή Αρχειοθετήθηκε 2019-06-08 στο Wayback Machine., από την επίσημη ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος
- ↑ Διοικητές Δωδεκανήσων[νεκρός σύνδεσμος], από την ιστοσελίδα rodoskallikratis.gr
- ↑ Πάτροκλος Καραντινός, Στοιχεία για τη νεότερη ελληνική αρχιτεκτονική, σελ. 531
- ↑ 7,0 7,1 Διατελέσαντες πρόεδροι, από την ιστοσελίδα του Ιδρύματος Ωνάση
- ↑ Διατελέσαντες πρόεδροι Αρχειοθετήθηκε 2012-03-22 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού
- ↑ Πρέσβης εκ προσωπικοτήτων Αρχειοθετήθηκε 2013-09-20 στο Wayback Machine., από την εφημερίδα Η Καθημερινή
- ↑ Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας της Κυβερνήσεως
- ↑ Τιμηθέντες με το Χρυσό Μετάλλιο του Παντείου Αρχειοθετήθηκε 2011-05-17 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα του Παντείου Πανεπιστημίου